Ολυμπιακοί Αγώνες: Vangelis vs Dimitris

Από τη μέρα που ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας, την Παρασκευή και 13 Αυγούστου 2004, μαζεύω τις παρακάτω σκέψεις που αφορούν στην πλέον γιγαντιαία διοργάνωση που γνώρισε η ανθρωπότητα.

• Τελετή έναρξης

Εντυπωσιάστηκα από την τελετή έναρξης των Κινέζων. Σοβαρότητα, ρυθμός, χρώμα, ιστορία και άνθρωπος συνέθεσαν το παζλ της τελετής στο Πεκίνο. Η τεχνολογία υποκλίθηκε στον ανθρώπινο παράγοντα, αφού ακόμα και εκείνο το φανταστικό εφέ με το υποτιθέμενο πληκτρολόγιο του οποίου οι κινήσεις γίνονταν από τους κλεισμένους μέσα στα πλήκτρα Κινέζους! Τρανταχτή απόδειξη του εντυπωσιακού θεάματος που παρακολουθήσαμε αποτελεί η… βοουβαμάρα του Αλέξη Κωστάλα. Όταν το θέαμα σε ικανοποιεί, μένεις αμέτοχος και παρακολουθείς. Ούτε ο Κωστάλας δεν αντιστάθηκε στο μεγαλείο της τελετής του Πεκίνου. Λιγόλογος, δεν μας κούρασε σε καμία στιγμή με τα συνήθη (ψευτο)κουλτουριάρικα σχόλια.  Απεναντίας, θυμάστε την περιγραφή του στην Αθήνα. Πώς να την ξεχάσει κανείς; «Γη, αέρας, νερό, φως ενώνονται στην Αθήνα», κάτι τέτοια δεν έλεγε συνεχώς;

Τέλος πάντων, η «δική μας» τελετή ομολογώ ότι δεν μου άρεσε, παρόλα τα διθυραμβικά σχόλια που την ακολούθησαν. Φέτος ακούσαμε ότι η τελετή της Αθήνας ήταν καλύτερη διότι είχε «επίκεντρο τον άνθρωπο». Σωστά, θυμάμαι κάτι εθελοντές που χόρευαν άτακτα στην σκηνή κρατώντας πλαστικά άχυρα… Θυμάμαι και την «παρέλαση της ελληνικής ιστορίας» πάνω σε αποκριάτικα άρματα… Θυμάμαι και τον εμπνευστή και δημιουργό όλων αυτών. Τον χορογράφο Δημήτρη Παπαϊωάννου. Ενώ οι Κινέζοι επέλεξαν έναν πασίγνωστο σκηνοθέτη, έναν άνθρωπο που διαφημίζει την κουλτούρα της χώρας στον πλανήτη, τον Ζαν Γιμού.

Από την άλλη πλευρά, εμείς οι Έλληνες απαξιώσαμε τη δουλειά του σημαντικότερου εν ζωή Έλληνα, του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Δημιουργός παγκοσμίου βεληνεκούς ο «Vangelis» ζούσε για τη στιγμή που θα άναβε η φλόγα στην Αθήνα. Μαέστρος στα οπτικοακουστικά θεάματα έγραψε μουσική για να στείλει η ΝASA στα πέραντα του σύμπαντος. Ο Παπαθανασίου μας είχε δώσει μια πρώτη γεύση του τι θα έκανε στην τελετή του 2004, επτά χρόνια νωρίτερα το 1997 όταν παρουσίασε την εκπληκτική εκείνη τελετή έναρξης του παγκοσμίου πρωταθλήματος στίβου στο Καλλιμάρμαρο. Δεν ζήτησε αμοιβή, όμως η παραγωγή κόστισε 1 δις δραχμές (σημερινά 3 και κάτι εκατομμύρια ευρώ) και οι φωστήρες της αθηναϊκής ενημέρωσης ανακάλυψαν σκάνδαλο! «Βρήκε ευκαιρία να τα ‘κονομήσει» έλεγαν τότε! Ποιος; Αυτός που συνθέτει μουσική για να σταλεί στο διάστημα. Αυτός που όταν γράφει μουσικό θέμα υπερπαραγωγών του Χόλυγουντ το όνομά του μπαίνει δίπλα από αυτό του σκηνοθέτη. Μάλλον άλλοι ήταν αυτοί που δεν θα μπορούσαν να «τα ‘κονομήσουν» αν αναλάμβανε την παραγωγή ο «Vangelis».

Τελικά, η Ελλάδα πίκρανε τον Παπαθανασίου (όπως κάνει πάντα και με όλους τους μεγάλους Έλληνες) και την τελετή ανέλαβε ένας χορογράφος στου οποίου το βιογραφικό το σημαντικότερο στοιχείο ήταν ότι θήτευσε δίπλα στον ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη. Φυσικά ο χορογράφος έχει κάνει κι άλλα πράγματα στη ζωή του, πάντα βέβαια στον τομέα του χορού και μάλιστα του (υπερβολικά) μοντέρνου που απευθύνεται σε περιορισμένο και «διαβασμένο» κοινό.

Γνωρίζω ότι η ελληνική κοινή γνώμη έχει δεχτεί την έναρξη των Ολυμπιακών της Αθήνας ως ανώτερη όλων. Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω.