Την παγκόσμια ημέρα γέλιου (3 Μαΐου) έφυγε από κοντά μας ο Θανάσης Βέγγος. Το τραγική και συνάμα σημαδιακή τραγική ειρωνεία! Ο «καλός άνθρωπος» του ελληνικού κινηματογράφου και ίσως από τους τελευταίους εναπομείναντες πραγματικά καλούς ανθρώπους της ελληνικής κοινωνίας. Ο Βέγγος υπήρξε ο κορυφαίος Έλληνας κωμικός ηθοποιός, αλλά όπως όλοι οι μεγάλοι κωμικοί του πλανήτη οι ρόλοι του έκρυβαν τα στοιχεία του τραγικού.Και στη ζωή του ο Βέγγος ήταν ένας άνθρωπος πικραμένος, κυρίως γιατί το κατεστημένο του ελληνικού κινηματογράφου δεν του έδειξε την αναγνώριση που άξιζε. Γύρισε τις περισσότερες ταινίες με δικά του χρήματα μένοντας άφραγκος μετά από κάθε ταινία, αφού κανένας μεγάλος παραγωγός δεν πίστεψε στο ταλέντο του και δεν τον χρηματοδότησε.
Το αποτέλεσμα, ευτυχώς, δικαίωσε τον Βέγγο διαχρονικά, γιατί έκανε πράξη αυτό που ήθελε, έμεινε αληθινά ανεξάρτητος και θα μείνει για πάντα αθάνατος στις σκέψεις των εκατομμυρίων θαυμαστών της προσωπικότητας και του έργου του.
Σχετικά με την παρακαταθήκη που άφησε πίσω του, αρκεί να αναφέρουμε ότι ήταν ο πρώτος ηθοποιός στον κόσμο που διακωμώδησε τον Τζέημς Μποντ και το… «πρακτοριλίκι» γενικότερα, για να τον ακολουθήσει πρώτα ο Πίτερ Σέλερς και μετά η βιομηχανία του Χόλυγουντ με τις «Τρελές Σφαίρες».
Αθάνατος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου