Καταρχήν, υποκρίνονται οι ίδιοι αγρότες όταν τους ακούμε να διατυμπανίζουν ότι είναι ενωμένοι και πολιτικά «αχρωμάτιστοι». Έχω την εντύπωση ότι δεν υπάρχει κοινωνική τάξη μετά τη μεταπολίτευση που να έχει τόσο στενή σχέση με τα κόμματα, όσο η αγροτική. Από τους παππούδες μέχρι και τα εγγόνια, όλοι οι αγρότες είναι εγγεγραμμένα και ενεργά μέλη των δύο μεγάλων κομμάτων. Μόλις χθες οι μάσκες έπεσαν και καταλάβαμε όλοι ότι οι εκπρόσωποι των αγροτικών μπλοκ, ενώ γνωρίζονται με τα μικρά τους ονόματα, δεν μπορούν να συνεννοηθούν και να συστρατευτούν σε κοινές διεκδικήσεις, αφού τους χωρίζουν οι κομματικές τους ταυτότητες!
Έχοντας τεράστια εκλογική δύναμη, λόγω του μεγάλου αριθμούς τους, οι αγρότες παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των εκλογικών αποτελεσμάτων. Γι’ αυτό και τα κόμματα πάντα προσέχουν να τους έχουν παραμυθιασμένους, ότι δήθεν θα μπορέσουν να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο. Τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτέλεσαν «βούτυρο στο ψωμί» των εκάστοτε κυβερνώντων. Τα υπέρογκα ποσά ενισχύσεων της Ε.Ε. έφταναν ως μικροπαροχές στους τελικούς αποδέκτες. Ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός για την αγροτική ανάπτυξη κατάντησε ανέκδοτο.
Έπειτα, υποκρίνονται οι πολιτικοί. Αποφεύγουν να μιλήσουν ξεκάθαρα, αφού γνωρίζουν τι πρόκειται να συμβεί καθώς πλησιάζουμε αισίως στο σωτήριο έτος 2013. Τι θα γίνει τότε; Όπως η Ελλάδα ήταν ο φτωχός συγγενής των πλουσίων Ευρωπαίων εταίρων κατά τις δεκαετίες του ’80 και του 90’, έτσι ακριβώς η Ε.Ε. έχει αποκτήσει πλέον νέα φτωχά μέλη στην οικογένειά της. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια δαπάνησαν οι εταίροι μας ώστε να μπορέσουμε να φτάσουμε τα δικά τους οικονομικά και παραγωγικά δεδομένα. Κανονικά έπρεπε να τους είχαμε προσεγγίσει! Το 2013 που η Ελλάδα υποτίθεται ότι θα είναι μια ισχυρή Ευρωπαϊκή χώρα, η Ε.Ε. θα αρχίσει να «νοιάζεται» περισσότερο για τους φτωχότερους. Συνεπώς, είναι η σειρά της Ρουμανίας, της Βουλγαρίας, της Εσθονίας, της Λιθουανίας, της Σλοβακίας, της Σλοβενίας, της Ουγγαρίας, της Λευκορωσίας, της Μάλτας, να γίνουν αυτοί αποδέκτες του συντριπτικού ποσοστού των ευρωπαϊκών κονδυλίων.
Το 2013 ο αριθμός των αγροτών θα μειωθεί σημαντικά. Εκατομμύρια αγρότες θα αναγκαστούν να αλλάξουν επάγγελμα. Το ερώτημα είναι αν αυτοί που θα μείνουν θα μπορέσουν να δημιουργήσουν βιώσιμες εκμεταλλεύσεις. Η επέκταση της μεταρρύθμισης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) και στα μεσογειακά προϊόντα, κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι η αποσύνδεση της κοινοτικής ενίσχυσης από το προϊόν ανέδειξε τις μεγάλες στρεβλώσεις της ελληνικής γεωργίας. Πριν από τη μεταρρύθμιση της ΚΑΠ που ξεκίνησε αρχικά με τα προϊόντα των βόρειων χωρών και στη συνέχεια επεκτάθηκε και στα μεσογειακά, η Ελλάδα είχε τον μεγαλύτερο αριθμό αγροτών σε σχέση με τον ενεργό πληθυσμό της χώρας. Σταθερά πάνω από 17%, όταν ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ξεπερνούσε το 3%. Στα επόμενα χρόνια αυτό αναμένεται να αλλάξει με σημαντική μείωση του ελληνικού αγροτικού πληθυσμού.
Δυστυχώς, οι επιδοτήσεις έχουν ημερομηνία λήξης, διότι (έστω αυτές) οι αποσυνδεδεμένες ενισχύσεις είναι σίγουρες μέχρι το 2013. Στη συνέχεια οι γεωργικές δαπάνες θεωρείται βέβαιο ότι θα μειωθούν, ενώ το ακριβές ποσοστό της μείωσης θα προκύψει από τη διαπραγμάτευση που θα γίνει σε κοινοτικό επίπεδο. Είναι σαφές ότι οι περικοπές θα ξεκινήσουν από τα προϊόντα που θα έχει συρρικνωθεί η παραγωγή τους. Ο καπνός έχει, ούτως ή άλλως, ημερομηνία λήξης το 2010 για λόγους που έχουν να κάνουν με τη δημόσια υγεία. Η ενίσχυση, όμως, για τα οπωροκηπευτικά θα περικοπεί δραστικά, αν μειωθεί δραματικά η παραγωγή του προϊόντος.
Είναι βέβαιο ότι ο αριθμός των αγροτών θα μειωθεί σημαντικά τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα, αφού θα ξεκαθαρίσει πλέον πλήρως το τοπίο με την… αποχώρηση εκείνων που παρέμεναν «ενεργοί» μόνο για τις επιδοτήσεις. Η Ε.Ε. είναι αποφασισμένη να ενισχύσει σε μεγάλο βαθμό τις οργανώσεις παραγωγών, δίνοντας κίνητρα για μεταξύ τους συγχωνεύσεις και παραχωρώντας τους πολύ μεγάλη αυτονομία στη λειτουργία τους. Με τις εικόνες που βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες στα τηλεπαράθυρα, η μέρα που στην χώρα μας θα δραστηριοποιούνται ισχυρές ομάδες παραγωγών είναι ακόμα πολύ μακριά. Ο λόγος είναι απλός. Όσο λιγότεροι οι συνεταιρισμοί, όσο λιγότερες ομάδες παραγωγών, τόσο λιγότερες οι… καρέκλες!
Αλήθεια, οι υπουργοί, οι βουλευτές, ακόμα και οι «αγροτοπατέρες» που γνωρίζουν όλα τα παραπάνω, τα έχουν μεταφέρει ποτέ στον απλό αγρότη; Αν δεν τα γνωρίζουν, τότε μιλάμε για κλασική περίπτωση ανευθυνότητας. Αν τα γνωρίζουν, τότε τι περιμένουν και συνεχίζουν να δίνουν ελπίδες με ημερομηνία λήξεως;
Υ.Γ.: Ήθελα να γράψω κάτι πιο χαλαρό και αισιόδοξο σήμερα, αλλά η επικαιρότητα δεν μου το επέτρεψε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου